Thailand, the South - 17/11/'15 - 29/11/'15

Back to Bangkok, the place where it al started :-).

Na een pittige reis te hebben gemaakt samen met onze Nieuw-Zeelandse vrienden na een mooi avondje stappen (lees: hangover in een bus is best zwaar), kwamen we weer terug aan op Khoa San Road. Het voelde als een soort homebase, dus het was fijn om weer terug te zijn. Veel hebben we niet meer gedaan. Wat shoppen (Khoa San Road is heaven!), onze reis geregeld naar het zuiden en Roels op hand gemaakte pak opgehaald. En dat was maar goed ook. Zij hadden beloofd het pak op te laten sturen, zodat Roel hem niet hoefde mee te slepen, hij zou dan ongeveer over 2 maanden in Nederland aankomen. Fijn, goede deal. Aangezien we nog niks van het thuisfront hadden gehoord, besloten we eens even te informeren bij de  zaak. Het gevoel was al niet helemaal lekker aangezien we nu wisten dat Roel echt veel te veel had betaald voor het pak, het werd bevestigd toen het pak nog daar bleek te liggen! Niet opgestuurd... Scamalert! Na wat stampij te hebben gemaakt stonden we een halfuurtje later buiten met een gedeelte van het geld terug en het pak in onze handen! Victory! Daar proosten we op :-).

Die avond vertrok onze trein naar het mooie zuiden en installeerden we onszelf in de slaaptrein (ons nieuwe favo vervoer). Het blijft interessant hoe de trein vlak langs de huisjes afrijdt, je komt zo dichtbij dat je mee zou kunnen eten. Onze ogen vielen al snel dicht en voor we het wisten werden we wakker gemaakt, station Surangati! Hier stapten we over op de bus die ons naar Krabi zou brengen. Waar een leuke verassing op ons stond te wachten, Frank en Roos waren ook in Krabi! Heel fijn om deze bekende gezichten weer te zien en we hebben de dag doorgebracht met veel bijkletsen, eten op de nightmarket en kaartspellen gespeeld.

De volgende dag hebben Roel en ik de boot genomen naar Railay, een van de mooiste stranden in het zuiden van Thailand. En toeristisch. Heerlijk rondgeslenterd, schelpjes en schatten zoeken, lunch koop je van bootjes die liggen te dobberen voor de branding.  Zuid-Thailand vind ik erg mooi, de grote stoere rotsen tegenover de heldere zee waar al die kleurige bootjes varen. Fotootje waard :-).

De volgende dag zouden we een dagtour maken naar Kho Phi Phi. We hadden een goede, maar alsnog dure deal gemaakt om het eiland te zien zonder er zelf naar af te reizen en er te verblijven, it's all about the money! De agency bleek informatie voor ons achter te hebben gehouden, we moesten ter plekke meer bijbetalen, dus de boot voer zonder ons weg. Met veel discussie, krokodillen tranen en de toeristen politie (slogan: protect the tourist! Your number 1 friend!) kregen we de helft van ons geld terug. Geen Kho Phi Phi voor ons.

Thailand voelde na Cambodja voor ons als een koude douche aan. In Cambodja zijn de mensen zo oprecht en vriendelijk en in Thailand onbeleefd, ongeduldig en gehaaid met hun trucjes. We hadden nog een week voordat we Thailand uit mochten en het vliegtuig ons naar Maleisië zou brengen.
Op naar Kho Phangan, het eiland van de Fullmoonparty en onze laatste dagen in Thailand.

En gelukkig, zo fijn, bleken de mensen op dit mooie eiland wél aardig en wél oprecht. Het is daar een bekend verhaal dat de mensen aan het vasteland geen pretje zijn, maar de mensen op het eiland gewoon heel relaxed zijn. Wat een verademing!

Ons bamboe huisje bleek recht aan het strand te liggen, waar we de zonsondergang konden bekijken. Op loopafstand een nightmarket met de beste fresh springrolls avocado ooit en nog maar 1 nachtje slapen tot de Fullmoonparty!

Gekkenhuis. The fun begon al in ons hutje om elkaar te beschilderen met de fluorescerende verf. Daarna werden we met alle backpackers van het resort in een taxi gepropt om vervolgens met moeite de vele steile heuvels op te komen die het eiland heeft. Uiteindelijk zie je de lichtjes, hoor je de muziek en zie je duizenden mensen in lichtgevende verf rondlopen. Hier worden de drankjes niet per glas of fles verkocht, maar krijg je een bucket (een emmertje waar je vroeger mee speelde in het zand). Tevreden met onze bucket liepen we het strand op. Het is een langgerekt festival op het strand met muziek van ADE en Tommorowland, yes we kunnen los!
Wat een feest, zoveel gedanst, zoveel gezelligheid met iedereen om je heen, de avond vloog voorbij.

Volgende dag: brakdag.

De andere 2 dagen hebben we dit fijne eiland verkend per motor, strandjes bezocht, en een lange wandeling gemaakt in het national park. Het eiland heeft maar 3 of 4 goede verharde wegen, waar iedereen dus ook rijdt. We zijn een keer offroad gegaan, maar dat bleek ons motortje niet aan te kunnen. Het was wel mooi om op een pad in het bos te zijn waar niemand kwam (of niemand durfde te komen).

En dat was het einde voor ons van Thailand. We zijn terug gereisd naar Krabi waar een klein propeller vliegtuigje op ons stond te wachten. Op naar Penang, Maleisië!